تاثیرپذیری سرمایه گذاری خصوصی از شاخص های امنیت اقتصادی (1379-1358) در ایران

سرمایه گذاری خصوصی در هر کشور افزون بر تاثیر پذیری از متغیرهای اقتصادی مانند نرخ تورم، نرخ ارز، حجم سرمایه گذاری دولتی، حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی و دیگر متغیرهای اقتصادی،‌ از متغیرهای نهادی معطوف به امنیت محیط سرمایه گذاری، تاثیر می پذیرد. در این مقاله، چگونگی تاثیر پذیری سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران از متغیرهای امنیتی آزمون شده است. متغیرهای نهادی « ثبات دولت»، « حاکمیت نظم و قانون»، «خطر بروز درگیری داخلی»،‌«خطر بروز درگیری خارجی» و «شکاف میان انتظارات مردم و عملکرد اقتصادی دولت»، تاثیر مثبت و معنادار بر نسبت سرمایه گذاری خصوصی به gdp دارند. تاثیر متغیرهای «پاسخگویی دولت در برابر مردم و نهادهای دموکراتیک»،‌ و «فساد دولت» بر نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی به gdp منفی است، اما کاملا معنا دار نیست. متغیر « خطر بی اعتنایی به قراردادها و مصادره سرمایه گذاری بخش خصوصی به وسیله دولت»، با سرمایه گذاری خصوصی در ایران رابطه نه چندان معنا دار اما مثبت نشان می دهد،‌ بدین معنی که کاهش خطر یاد شده به افزایش سرمایه گذاری بخش خصوصی می انجامد. و سرانجام متغیرهای « کیفیت دستگاه اداری» و « خطر بروز تنشهای قومی» ارتباط معناداری با نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی به gdp نشان نمی دهند. استفاده از شاخصهای تجمعی - که از حاصل جمع تمام یا برخی از شاخصهای نهادی پیش گفته به دست می آیند - تاثیر پذیری شدید سرمایه گذاری خصوصی در ایران را از ماهیت و عملکرد دولت تایید می کند.