وجود فی نفسه در فلسفه سارتر

سارتر خود رانه رئالیست می داند و نه ایدئالیست، او، به عنوان یک پدیدار شناس، از سویی معتقد است که واقعیتی به نام نومن در پس فنومها یا پدیدارها قرار ندارد و از سوی دیگر پدیدارها را متکی به آگاهی یا فاعل شناسا نیز نمی داند. پدیدارها خود تکیه گاه خود هستند. بدین ترتیب، ما با دو نوع وجود مواجه می شویم که یکی آگاهی و دیگری متعلقات آگاهی یا پدیدارهاست. سارتر نوع اول را «وجود لنفسه» و نوع دوم را وجود «فی نفسه» می نامد. از نظر او، وجود فی نفسه سه ویژگی اصلی دارد: 1- هست 2- در خودش است 3- هست آنچه هست. در این مقاله ابتدا رهیافت پدیدار شناسانه سارتر- که بر اساس آن وجود را به دو نوع بنیادی تقسیم می کند- و بعد سه ویژگی اصلی وجود فی نفسه توضیح داده می شود.