ضرورت رعایت یک اصل بدیهی علم منطق در بررسی ناهیدیشت

در بررسی یشت پنجم، ناهیدیشت، دارمستتر و به تبع او برخی محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مصنفِ بندهای پایانی این یشت، تمثال انسان‌گونۀ ناهید را پیش چشم داشته و همان را توصیف، و به این یشت الحاق کرده‌است. مقدمات آن محققان برای حصول چنین نتیجه‌ای عبارت‌اند از: 1) بندهای پایانی این سرود، نشان از سنت شمایل‌پرستی دارد و مصنف این ابیات، بتی را که به چشم می‌دیده وصف کرده‌است؛ چراکه نوع توصیف البسه و زیور‌آلات ناهید در این بندها، در ادبیات ودایی و اوستایی دیده نشده‌است؛ 2) براساس گزارش بروسوس، اردشیر دوم هخامنشی بدعت شمایل‌پرستی را در سرتاسر قلمرو شاهنشاهی هخامنشی باب کرده و اشاعه داده‌است. اما در استنتاجی که بر این دو مقدمه استوار است، یکی از اصول بدیهی علم منطق رعایت نشده‌است؛ بنابراین، ازآنجاکه کل قضیۀ مطرح‌شده، مختصات یک قضیۀ منطقی را ندارد، اساساً قضیۀ قابل طرحی نیست تا بتوان مفروضات آن را تصدیق یا تکذیب کرد.

the necessity of observing an axiomatic principle of logic in the study of nāhīd yašt

in the study of yašt 5, nāhīd yašt, j. darmesteter and consequently, a number of researchers, have come to the conclusion that the author of several final verses of yašt, has contemplated a human-shaped icon of anāhīd in temple, the way it has been described and attached to the hymn. the preliminaries that led the researchers to draw such  a conclusion are: 1. the final verses of the hymn show typical characteristic features of the idolatry tradition; indeed, the poet described the idol that he saw, for nowhere else in vedic or avestan literature we have not ever seen a detailed description of a deity’s garments and ornaments, as anāhīd’s; 2. according to berossus, ardashir ii, introduced and spread a heretical iconolatry cult throughout the achaemenid empire. but in the inference that is based upon these two premises, an obvious principle of logic has not been observed. therefore, in this case, since the minor and major premises do not have the basic characteristics of a theorem, it is fundamentally impossible to substantiate or refute its hypothesis.