واژه‏‌سازی در فارسی از منظر یک نظریۀ نام‏شناختی

نظریۀ پاول اشتکاور نظریه‏‌ای با رویکرد جدید به فرایند واژه‏سازی در زبان است که، در عین اتخاذ رهیافت نقشی - ساختی مکتب پراگ، از منظر شناختی به فرایند واژه‏‌سازی نگاه می‏‌کند. این نظریه به واژه‏ از منظر نام‏شناختی، یعنی حرکت از مفهوم به‏ سوی واژه، می‏پردازد. براساس این نظریه، نقطۀ آغاز ساخت واژه تحلیل یک مفهوم مرتبط با یک واقعیت برون‏‌زبانی است که عضوی یا اعضایی از جامعۀ زبانی برای نام‏گذاری آن احساس نیاز می‏‌کنند. از دیدگاه این نظریه، ساخت واژه مطلقاً صرفی است و نحو در ساخت واژه دخالتی ندارد. در زبان فارسی مشخص می‏‌شود که بعضی واژه‌‏ها به‏‌شیوۀ نحوی ساخته می‏‌شوند.

word formation in persian from the perspective of an onomasiological theory

pavol štekauer’s word formation model adopts a new combined approach that involves both the functional-structural framework of the prague school of linguistics and a cognitive approach to word formation. called the ‘naming theory’, it moves from the concept to the word form. according to this theory, the initial point of departure in forming a word (or, a naming unit) in a language involves the analysis of a concept related to an extralinguistic entity for which a member or members of the linguistic community feel the need to coin a name. this view of word formation assigns only a morphological status to the word form/naming unit but no role whatsoever to syntax. however, it is shown in this manuscript that certain words in persian are formed syntactically.