کاربرد تمثیل در قطعه‌ای تعلیمی به زبان ختنی

ادبیات تعلیمی یکی از سبک‏‌های مهم ادبی و از شاخه‏‌های پربار انواع ادبی محسوب می‏شود که با بیان هنرمندانه و با استفاده از ابزارهای کارآمد ادبی همچون تمثیل به طرح مباحث تعلیمی می‏‌پردازد و پیام خاص خود را به مخاطبش انتقال می‏‌دهد. آنچه در آثار ادبی تعلیمی می‏‌تواند پند و اندرزهای اخلاقی را پررنگ‏تر کند، کاربرد ابزارهای بلاغی برای ملموس کردن برخی مفاهیم انتزاعی و غیرحسی‏ است. در این پژوهش به بررسی آرایه‏‌های ادبی در متنی به زبان ختنی می‏‌پردازیم. زبان ختنی یکی از زبان‌های ایرانی میانۀ شرقی است که در مقایسه با سایر زبان‏‌های ایرانی باستان و ایرانی میانۀ غربی کمتر مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته‌است، مقالۀ حاضر بر آن است که به بررسی آرایه‏‌های ادبی موجود در فصل دوم کتاب زمبسته بپردازد. کتاب زمبسته حاوی مطالب تعلیمی و آموزه‏‌های بودایی مکتب مهایانه است. بنابراین، می‏‌توان آن را در زمرۀ آثار تعلیمی به‏‌شمار آورد و به‌کارگیری این ابزارها در این فصل از کتاب شاید بیانگر این است که نویسنده با استفاده از آنها سعی در تفهیم بهتر مطالب تعلیمی به مخاطبان خود داشته‌است. همچنین، این مطالعه نشان می‏‌دهد که زبان ختنی نیز مانند دیگر زبان‏‏‌ها از چنین ابزارهای بلاغی بی‏‌بهره نبوده‌‌‌‌‌‌‌است.

the use of allegory in a didactic segment in khotanese language

didactic literature is considered one of the most important literary styles and one of the most fruitful literary types, which utilizes artistic expression and effective literary tools like allegory to sketch out didactic topics to convey its special message to its audience. what makes moral advice more prominent in didactic literary works is the use of these rhetorical tools by the author, who uses them to make some abstract and non-sensual concepts more tangible. in this research, i shall investigate the literary devices in the old iranian text in khotanese language, one of the middle eastern iranian languages. since this language is less studied and researched compared to other old iranian languages and western iranian middle languages, the present paper aims to explore the literary devices in the second chapter of zambasta, which contains didactic topics such as teachings of mahāyāna buddhism. this book is considered a didactic work since using these tools in its second chapter shows how the author tries to better teach the educational topics to his addressees. furthermore, this study shows that like other languages, khotanese language includes such rhetorical tools.