رابطه ذکر تسبیحات اربعه با طواف

در طواف، به عنوان یکی از ارکان واجب حج، گفتن ذکر تسبیحات اربعه مستحب است. با توجه به اینکه دین اسلام بی دلیل به چیزی توصیه و سفارش نمی‌کند و احکام، تابع مصالح و مفاسد واقعی است، نوشتار پیش‌رو به روش نقلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای در صدد است که به چرایی تاکید و سفارش بیشتر بر گفتن ذکر تسبیحات اربعه نسبت به اذکار دیگر در هنگام طواف، پاسخ دهد. یافته‌های این تحقیق، حاکی از آن است که وجود ویژگی‌های خاص مثل حاکی بودن این ذکر از اسمای حسنای الهی، دلالتش بر ابعاد توحید و عامل قبولی حج بودنش  باعث این تاکید شده است. آنچه آدمی در زمین می بیند، در عوالم بالاتر دارای حقیقتی است؛ همانند کعبه که در عالی ترین مرتبه اش از عرش سرچشمه گرفته و عرش تکون‌یافته‌ تسبیحات اربعه‌ای است که مشتمل بر اسما و صفات الهی است. بنابراین زائر در حالی کعبه را طواف می کند که هم در ظاهر، با ذکر تسبیحات اربعه زبان به توحید گشوده و هم در حقیقت طواف او در عالی ترین مرتبه خود بر چهار رکن تسبیحات اربعه استوار است و از به هم پیوستن این ارکان، توحیدِ کامل شکل می گیرد.

the relationship between citing tasbīhāt al-arba’a and tawaf

in tawaf, as one of the obligatory rituals of hajj, it is mustahabb (recommended) to cite tasbīhāt al-arba’a. as islam does not recommend anything for no reason and the rulings concern real interests and corruption, using library sources, this narrative-form article seeks to answer this question that why there is more focus on citing more tasbīhāt al-arba’a than other dhikrs during tawaf. the findings of this study indicate that special features such as the implication of this dhiker as one of the asma al-husna (the names of allah), the dimensions of monotheism, and acceptance of hajj cause this emphasis. whatever man sees on the earth has a reality in the higher worlds, like the kaaba which, at its highest level, originates from the throne which is in turn created by tasbīhāt al-arba’a that contain the divine names and attributes. therefore, the pilgrim circumambulates the kaaba, and citing tasbīhāt al-arba’a, he conveys monotheism. his tawaf, in its highest level, is based on the four pillars of tasbīhāt al-arba’a. the union of these pillars forms the complete monotheism.