اهمیت بررسی مصادیق ناصبی در فقه شیعه، در سفرحج

مفهوم «نصب»، در ادبیات فقه و تاریخ، نامی آشناست. بررسی جریان نصب به‌عنوان رویکردی فرهنگی و سیاسی، اهمیت دارد. این ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑه ﻧﻤﺎدی از اﻧﺤﺮاف ﻋﻤﯿﻖ از ﻣﺒﺎﻧﯽ و اﺻﻮل اﺳﻼم ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻓﻘﯿﻬﺎن اﻣﺎﻣﯽ، اﺣﮑﺎﻣﯽ ﭼﻮن ﮐﻔﺮ، ﻧﺠﺎﺳﺖ، ﺣﺮﻣﺖ  ازدواج  و ﺑﺴﯿﺎری از دﯾﮕﺮ اﺣﮑﺎم ﮐﺎﻓﺮ ﺣﺮﺑﯽ را ﺑﺮ ﻧﺎﺻبی بار کرده‌اند. اینکه نصب، در ادواری از ﺗارﯾﺦ ﮔﺬﺷته ﻓِﺮَق و ﻣﺬاﻫﺐ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ادﯾﺎن، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاری برای ﻃﺮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻓﮑﺮی و ﻣﺬﻫﺒﯽ  ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﺪه و ﻫﻤﻮاره ﻣﻨﺸﺄ ﻧﮕﺮاﻧﯽ بوده است و آسیب‌ها و ضررهای جدّی‌ای را به کیان مذهب و دیانت وارد ساخته است؛  لذا این مقاله با مراجعه به آرای فقهای شیعه درصدد ارائه گزارشی تاریخی  فقهی در معرفی مصادیق ناصبی است و شناخت مصادیق ناصبی از لابه‌لای تالیفات فقهای شیعه، بر شناخت جریان ناصبیگری، خصوصاً در مکه و در ایام حج تاثیر بسزایی دارد، تا دایره کفر و طرد هم، بر اساس معیار درستی مشخص گردد.

The Basics and Principles of Dialogue from the Perspective of Islam

Dialogue plays a significant role in the strategy of approximation of different religions and sects. Dialogue in this age, especially during the Hajj and pilgrimage, when millions of people of different nationalities come together, can provide a suitable space for informing and conveying messages to one another and an opportunity to identify and understand the ideas and beliefs of the other parties and to follow the strategies of intellectual interaction and exchange of views and opinions. Undoubtedly, scientific discourses, reasonings, and debates based on logic and ethics can be the best ways to discover the truth. In the meantime, religious teachings have often expressed the principles and practices of dialogue and how to communicate effectively in a variety of ways, the most notable of which are: The most important principles that Islam outlines for interaction and dialogue are the principle of justice, the principle of man’s dignity, the principle of freedom of thought and opinion, and the principle of rejection of fanaticism and racism.