مدل‌سازی پخش آلودگی هوا با استفاده از مدل Iscst3 در اطراف نیروگاه حرارتی تبریز

مدل سازی پخش آلودگی هوا ابزاری ضروری برای مطالعات آلودگی هوا به‌شمار می‌آید و با توجه به این که اندازه گیری غلظت آلاینده ها در هر نقطه و هر زمان امکان پذیر نیست، از این‌رو در امر بررسی آثار زیست محیطی و تاثیر منابع آلاینده هوا بر محیط، بهره‌گیری از مدل‌های پخش آلودگی هوا امری اجتناب ناپذیر است. با توجه به تعویض سوخت نیروگاه تبریز در فصل زمستان از گاز طبیعی به مازوت و افزایش میزان انتشار آلاینده ها و نیز کاهش محسوس دما، پخش آلودگی به خوبی صورت نمی‌گیرد و شدت آلودگی در منطقه افزایش می یابد. از این رو، هدف این مطالعه به‌دست آوردن میزان غلظت آلاینده های نیتروژن اکسید و گوگرد دی اکسید در اطراف نیروگاه تبریز در فصل زمستان، و سپس مقایسه آن با استاندار های هوای پاک ایران و استاندار های بین المللی هوای پاک است. به این منظور، با وارد کردن اطلاعات متوسط 3 ماهه منابع آلاینده و داده های هواشناسی در نرم افزار iscst3 الگوی پخش آلودگی و میزان غلظت آلاینده ها در سطح زمین به‌دست آمد. بنابر نتایج به‌دست آمده، میزان متوسط 24 ساعته آلاینده گوگرد دی اکسید بیش از مقدار مجاز بود، اما غلظت نیتروژن اکسید ناشی از دودکش نیروگاه تبریز، در زمان و شرایط مدل سازی پایین تر از استاندارد های زیست محیطی ایران و جهان است.