رویکردهای مختلف نظریه اختلال ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی از دیدگاه مکانیک آماری

نظریه اختلال ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی نظریه کامل و قابل قبولی است که با استفاده از آن می‌توان یک روش تحلیلی جامعی نسبت به معادله حالت سیالات ساده داشت. این نظریه نه تنها در محاسبه خواص ترمودینامیکی توده‌ای سیال نقش دارد بلکه اخیرا از آن برای محاسبه خواص ترمودینامیکی جامدات نیز استفاده می‌شود. همچنین در نظریه تابعی چگالی کلاسیکی و معادلات انتگرالی نیز نقش مهمی بازی می‌کند. بر اساس نظریه اختلال ترمودینامیکی، کمیت‌های ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی وابسته به ساختار مولکولی آنهاست و ساختار مولکولی نیز متاثر از دافعه سخت بین مولکولی است و قسمت جاذبه پتانسیل بین مولکولی، پتانسیل متوسط خالصی را به صورت یکنواخت در سرتاسر سیستم ایجاد می‌کند و نقش نگهدارنده مولکول‌ها را بر عهده دارد. نسخه‌های مختلف این نظریه شامل: 1) ایده و طرح اولیه که زوانزیگ با عنوان بسط دمای-بالا1 پایه ریزی کرد و جمله اول اختلال استخراج شد، 2) بارکر و هندرسون جمله‌های بالاتر اختلال را بدست آوردند و به تبع آن تصحیحات مختلفی برای حل ضعف‌های آن ارایه کردند، 3)حالت مرجع سیستم اختلالی را وییک- چندلر- اندرسون با معرفی قطر مولکولی موثر به صورت تحلیلی استخراج کردند و سپس با معرفی معیار قطر مولکولی بولتسمن به عنوان نسخه کاملتر نظریه wca، یعنی نظریه bas معرفی شد. در این مقاله کلیه نسخه‌های این نظریه بررسی شده و روابط ریاضی آنها استخراج، و میزان توانایی‌های آنها در پیش بینی داده‌های شبیه سازی ارزیابی می‌شوند و همچنین نظریه ژوو2 را (با نگرش بسط-?) که با نگرش دیگری غیر از زوانزیگ (بسط دمای-بالا) به نظریه اختلال ترمودینامیکی نگاه می‌کند، بررسی می‌کنیم.