ارتقا عملکرد ‌حسگر زیستی گلوکوز با استفاده از نانوذرات کلوییدی طلا

حسگر الکتروشیمیایی گلوکوز اکسیداز یکی از بهترین روش‌های شناسایی مقادیر کم گلوکوز است و بکارگیری نانوذرات کلوییدی طلا به عنوان یک ماده مکمل در ساختار ‌حسگر زیستی، می‌تواند در افزایش بازدهی و عملکرد بهینه موثر باشد. در این مقاله، الکترود ‌حسگر زیستی با عنوان الکترود تخمیری کربن اصلاح شده با نانوذرات کلوییدی طلا (aunano/cpe) با استفاده از پودر گرافیت کربن، روغن پارافین و نانوذرات کلوییدی طلا (24nm) تهیه گردیده و با الکترود تخمیری کربن (cpe) مقایسه شده است. در غشا های نیمه‌تراوایی، برای هریک از الکترودها، ترکیب 1 میلی‌لیتر بافر فسفات 1/0 مولار با ph معین و 10 میلی‌گرم آنزیم گلوکوز اکسیداز در اطراف الکترودها قرار داده شده است. در پتانسیل یکسان 7/0 ولت، ‌حسگرهای زیستی‌ توسط گلوکوز با محدوده غلظت (1-0) میلی‌مولار و مقادیر مختلف ph (8و6و4) مورد آزمون قرار گرفته‌اند که نتیجه آن تولید بیشترین جریان و ردیابی گلوکوز در 6=ph و غلظت 1 میلی مولار به عنوان بهینه‌ترین شرایط، بوده است. جریان‌سنجی حاصل از هر دو ‌حسگر زیستی مورد مقایسه قرارگرفته‌اند که نهایتاً استفاده از نانوذرات کلوییدی طلا در ساختار الکترود (aunano/cpe) منجر به افزایش رسانایی و جریان‌سنجی ‌حسگر زیستی شده است.