بررسی رفتار رهایش کنترل‌شدۀ داروی آموکسی‌سیلین از هیدروژل دکستران

دکستران یک پلیمر زیست‌تخریب‌پذیر است که در کاربردهای پزشکی مانند پوشش زخم، پوست مصنوعی و حامل دارو استفاده می‌شود. در این تحقیق، هیدروژل‌های زیست‌تخریب‌پذیر برپایۀ دکستران ازراه اتصالات عرضی شیمیایی اپی کلرو هیدرین، تهیه و به‌عنوان سامانۀ رهش داروی آموکسی‌سیلین استفاده شده‌است. واکنش شبکه‌ای‌شدن پلیمر دکستران و تشکیل ساختار هیدروژلی بااستفاده‌از طیف فروسرخ تبدیل فوریه بررسی و تایید شد. رفتار جذب آب هیدروژل‌ها ابتدا در آب دیونیزه و سپس در محیط شبیه‌ساز معده با 2=ph و محیط شبیه‌ساز روده با 7/4=ph مطالعه شده‌است. نتایج نشان داد که حداکثر میزان تورم تعادلی هیدروژل، پس از 8 ساعت و به میزان 858% بوده‌است. برای بررسی سینتیک تورم و چگونگی نفوذ آب به درون هیدروژل‌ها از مدل‌های مرسوم فیک و اسکات استفاده شد. هم‌چنین تاثیر غلظت عامل شبکه‌ای‌کننده و دما به‌عنوان عوامل موثر بر رفتار تورمی هیدروژل مطالعه شد. نتایج نشان داد که با افزایش میزان عامل شبکه‌ای‌کننده، میزان جذب آب و تورم کاهش یافت. در ادامه، داروی آموکسی‌سیلین با دو غلظت متفاوت درون هیدروژل‌ها، بارگذاری و رهش آن از هیدروژل‌ها در محلول بافر فسفات ارزیابی شد. رهش دارو از نمونه‌های مختلف در مدت‌زمان 72 ساعت بررسی و داده‌های حاصل‌از رهش با مدل‌های مختلف سینتیکی برازش شد. نتایج نشان داد که هیدروژل تهیه‌شده با 18 درصد اپی‌کلروهیدرین و بارگذاری 10 درصد آموکسی‌سیلین نامزد مناسبی برای سامانۀ رهش دارو است.

investigation of the controlled release behavior of amoxicillin from dextran hydrogels

dextran is a biodegradable polymer used in medical applications such as wound dressings, artificial skin, and drug delivery carriers. in this study, dextran-based biodegradable hydrogels were prepared through crosslinking reactions using epichlorohydrin as the crosslinking agent and were used as a drug delivery system for amoxicillin. the prepared hydrogel structure was investigated using fourier transform infrared spectroscopy. the swelling behavior of the hydrogels was studied in both deionized water and simulated gastric (ph=2) and intestinal (ph=7.4) environments. the results showed that the maximum swelling of the hydrogel after 8 hours was 858%. fick and schott models were used to study the swelling kinetics of the hydrogels. furthermore, the effect of crosslinking agent concentration and temperature on the swelling behavior of the hydrogel was also studied. moreover, amoxicillin drug was loaded into the hydrogels, and its release from the hydrogels was evaluated in a phosphate buffer solution. the drug release from different samples was studied for a period of 72 hours, and the obtained data were fitted with various kinetic models. the results showed that the hydrogel prepared with 18% epichlorohydrin and 10% amoxicillin loading was a suitable candidate for a drug delivery system.