بررسی روش‌های سنتز نورکاتالیست تیتانیا (تیتانیم دی‌اکسید) بر پایه مزومتخلخل سیلیسی و عوامل موثر در عملکرد آن

در چند دهه اخیر، راهبرد های بسیاری برای افزایش قابلیت جذب و فعالیت نورکاتالیستی تیتانیا به عنوان پرکاربردترین نورکاتالیست به کار گرفته شده است. یکی از مفیدترین راه‌حل‌ها، توزیع و افزودن این نانوذره بر نانومتخلخل های جاذب است. از جمله مهم‌ترین مزایای این راه‌حل، افزایش غلظت آلاینده در اطراف تیتانیا، جذب حد واسط های تولید شده و قابلیت بازیافت آسان تر نانونورکاتالیست است. امروزه از میان نانومواد متخلخل، مزومتخلخل‌های سیلیکاتی با توجه به ویژگی‌های منحصر به فردشان، مانند تخلخل یکنواخت، مساحت سطح زیاد، پایداری حرارتی مطلوب، قابلیت کاربرد مناسب، سازگاری با محیط زیست و ویژگی‌های دیگر بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این بررسی، سه روش متداول افزایش مساحت سطح تیتانیا به‌کمک مزومتخلخل‌های سیلیکاتی بررسی شده است. این روش‌ها عبارتند از: روش سلژل، تلقیح و آب‌گرمایی. به علاوه، پارامترهای دمای واکنش، دمای تکلیس، درصد و منبع تیتانیا به عنوان پارامترهای موثر بر افزایش مساحت سطح تیتانیا بررسی شده‌اند.