مروری بر سنتز و مشخصات هیدروژل ژلما

هیدروژل ژلما یکی از هیدروژل های زیست سازگار و زیست‌تجزیه‌پذیر است که اخیراً به طور گسترده در حوزه‌های مختلف مهندسی پزشکی به‌کار گرفته شده است. درک صحیح اثر پارامترهای سنتز درخواص نهایی ژلما می تواند برای طراحی ماده ای با خواص زیستی مناسب و خواص فیزیکی متناسب، مفید باشد. به طور کلی، ژلما از واکنش مستقیم ژلاتین و متاکریلیک انیدرید سنتز می شود. با این حال، نوع و مولاریته بافر، ph اولیه، غلظت ژلاتین و متاکریلیک انیدرید، سرعت همزدن، دما و زمان واکنش تاثیر زیادی بر خواص ژلمای سنتز شده می‌گذارند. ژلما می تواند در معرض تابش پرتو فرابنفش پیوندهای عرضی ایجاد کند و به شکل هیدروژل درآید. هرچند، خواص مکانیکی هیدروژل ژلما می تواند تحت تاثیر پارامترهای پرتو فرابنفش ، غلظت ژلما و آغازگر قرارگیرد؛ این تغییرات در خواص فیزیکی، مکانیکی و زیستی ژلما، این ماده را کاندیدای مناسبی برای کاربردهای پزشکی همچون مهندسی بافت، سیگنال دهی سلولی، حسگرهای زیستی، دارورسانی و انتقال ژن قرارداده است.