طراحی کنترلکننده بهینه سامانه کنترل پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین با استفاده از کنترلکننده فازی- الگوریتم ژنتیک

شناسایی و بررسی موقعیتهای جغرافیایی و اقلیمی مختلف جهت تحقیقات علمی و مطالعات راهبردی جز اهم مسایل شناسایی در کشورها می-باشد. امروزه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین بهدلیل قابلیتهای نفوذ، ایمنی و عملکرد بالایی که دارند؛ در بسیاری از کشورها کاربرد گسترده-ای یافتهاند. عملکرد درست و دقیق هواپیماهای بدون سرنشین باعث دریافت صحیح و بهموقع دادهها و درنتیجه دستیابی به اطلاعات مورد نیاز می-باشد. لذا، داشتن یک سامانه کنترلی مناسب و بینقص برای کنترل هواپیماهای بدون سرنشین از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از الگوریتم ژنتیک جهت تنظیم کنترلکننده فازی سعی شده است یک کنترلکننده هوشمند جهت کنترل مسیر هواپیماهای بدون سرنشین در شرایط مختلف مسیر ارایه گردد، بهنحوی که سامانه حالت پرواز بهینه را داشته باشد. در این روش ابتدا با استفاده از تیوری الگوریتم ژنتیک پارامترهای توابع عضویت و قوانین فازی جهت کنترل پرواز هواپیما در طول مسیر طراحی شوند که درنتیجه باعث پایین آمدن حداکثر جهش و همچنین، خطای حالت ماندگار سامانه میشود. در ادامه، با ارایه یک مدل خطی از هواپیمای بدون سرنشین و شبیهسازی آن، عملکرد درست روش مذکور مورد بررسی قرار گرفته و با روشهای رایج مقایسه و نتایج ارایه گردیدهاند.