بررسی و نقد شاخصه‌های تاویل‌گرایی در جریان‌های انحرافی مهدویت

بهره گیری از «تاویل»، از بارزترین شگردهای جریان های انحرافی در موضوع مهدویت است؛ چراکه تاویل راه سوء استفاده از نصوص دینی را به منظور توجیه عقاید فرقه ای برای آنان می-گشاید؛ به نحوی که می توانند خود را برای دین باوران تزیین کنند و مشروعیت خویش را به دیگران بنمایانند. شناخت ویژگی ها و شاخصه های تاویل در فرقه های انحرافی مهدویت، زمینه فعالیت آنان را از بین خواهد برد و آسیب های این فرقه ها را کاهش خواهد داد. ازاین رو، این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی، به شاخصه ها و ویژگی های تاویلات فرقه های انحرافی مهدویت می پردازد. برخی از ویژگی ها، مانند به‌کارگیری نصوص متشابه و ضعیف مربوط به نصوص تاویل شده است و برخی دیگر، ویژگی های روشی تاویل، نظیر جعل و تحریف در فرقه ها است. در دسته دیگر ویژگی های عملکردی تاویل گر، مانند ذوق گرایی، ضدیت با نهاد روحانیت و طرح ادعاهای تدریجی در قالب تاویل، مورد اشاره قرار می گیرد و در نهایت شاخصه های تبلیغاتی تاویل، مانند فضاسازی ایام ظهور برشمرده می شود.