هزاره‌گرایی؛ رویکردها وگونه‌ها

«هزاره گرایی» (millenarian) به معنی اعتقاد به پایان قریب الوقوع نظام کنونی دنیا و پدیدار شدن حکومتی در غایت خوبی، هماهنگی و عدالت در جهان؛ بر تاریخ، سنت، پدیده شناسی، فلسفه و روان‌شناسی مبتنى است و علاوه بر اىن که دانشمندان الاهیاتی، آن را مورد مطالعه قرار مى‌دهند؛ مورد بررسى دانشمندان علوم مختلفی همچون جامعه شناسی، روان‌شناسی، انسان شناسی و علوم سیاسی قرار گرفته است؛ چرا که مهم ترین شاخصه-های هزاره گرایان، ابتدائاً نارضایتی از وضع موجود است و سپس اعتقاد به وقوع دوره ای از جهان که عدالت، صلح و رفاه در آن فراگیر می شود. گرچه ریشه این اصطلاح به قبل از دوران باستان بر می گردد؛ رشد و توسعه این مفهوم در بستر جهان مسیحیت شکل گرفته است و به حکومت هزار ساله ـ ملکوت ـ خداوند بر زمین اشاره دارد.به طورکلی تحلیل ها و گونه شناسی ها نسبت به هزاره‌گرایی در دو رویکرد «سکولار» و «معنوی» قابل بررسی است که در برخی موارد، به رغم تفاوت در رویکرد، مشابه هستند. این تشابه، گوىاى این واقعیت است که نوع موعود مورد اعتقاد، بر چگونگی جنبش های هزاره گرا تاثیر به سزایی گذاشته است.‌غفلت از ریشه های ایمانی در تحلیل ها باعث انحراف و دوری از نتیجه های صحیح خواهد شد.