تحلیل انتقادی فهم اهل تسنن از رجعت‌باوری امامیه

«رجعت» به مثابه یکی از باورهای سترگ مکتب اهل بیت(عهم)، همواره در طول حیات خود با مخالفت‌های سرسختانه از سوی اهل تسنن روبه‌رو شده است. این رودررویی که بیش‌‌تر به سبب فهم، برداشت و کاربست نادرست مفهومی و مصداقی صورت گرفته است؛ کم‌ و بیش با نسبت‌های ناروا، به عنوان باور‌ی غیراسلامی، برگرفته از یهود، نصارا و اعراب جاهلیت و ... انکار و سرزنش شده است. بایسته است در پژوهشی واقع‌نما و به‌دور از هرگونه تعصب، این فهم ناتمام و نادرست بازنمایی و به نقد کشیده شود، تا پاسخی باشد برای چرایی مخالفت اهل تسنن با باور به رجعت‌ در‌ آخرالزمان از منظر شیعیان امامیه. نتیجه تحقیق پیش رو آن شد که فهم نادرست ذهنی اهل تسنن از مسئله رجعت، و انتساب آن به شیعیان امامیه، کاری غیرعلمی و ناصواب است. در این باره، نگارنده در پس تحلیلی مفهوم شناختی درباره این ذهنیت نادرست و ناروا، روشنگری کرده، اهل سنت را به فراگیری این باور بر پایه احادیث معتبر و تحلیل های بزرگان شیعه امامیه فراخوانده است.