تحلیل نقش اوضاع زمانه در تفاوت سیره قضایی نبوی و مهدوی

طبق دیدگاه امامیه پس از رحلت نبی اکرم(ص) تبیین و تبلیغ معارف نبوی، یکی از شوون امامت بوده و بر محوریت سیره و سنت پیامبر تعریف شده است. یکی از مهم‌ترین شوون و وظایف پیامبر اسلام، اجرای قضاوت طبق ادله ظاهری، مثل استدلال به شاهد و بینه بوده است؛ اما پاره‌ای از روایات شیعه، حاکی از تفاوت و تناقض سیره قضایی آن حضرت با سیره امام مهدی(عج) در آخرالزمان است. با توجه به ویژگی‌های خاص حکومت امام مهدی(عج) مثل برداشته شدن تقیه و تفاوت اوضاع و اقتضائات زمان، می‌‌توان با جمع روایات تفاوت سیره قضایی(حکم به ظاهر و حکم به باطن)، در مقام رفع تعارض روایات بر آمد و روش و سیره حضرت مهدی(عج) را برگرفته از سیره نبوی دانست. در این پژوهش که با روش «تحلیلی-توصیفی» انجام پذیرفته، سعی شده است، ضمن بررسی معنای سیره و دسته بندی روایات در این زمینه، به بررسی در روایات مرتبط و تبیین درست از دو شیوه حاکمیت و رفع تضادهای مطرح شده در این بین پرداخته شود.