رویکردی آینده پژوهانه به چشم انداز نجات در ادیان غیر ابراهیمی

تفکر «منجی‌گرایی» و «اعتقاد به نجات‏بخش جهانی»، نزد اقوام و ملل، با آیین‏ها و فرهنگ‏های متفاوت مطرح است. چشم‌‌اندازی که ادیان در مورد نجات در آخرالزمان ارائه می‌کنند، در تبلور جایگاه ادیان و استقبال مردم از آن دین نقش مهمی خواهد داشت. ادیان غیر ابراهیمی همانند ادیان ابراهیمی دارای چشم‌‌انداز نجات در آخرالزمان هستند. آنچه به عنوان مسئله در این پژوهش مورد توجه است، «درک و تبیین چشم‌‌انداز منجی‌‌گرایی در آخرالزمان در ادیان غیر ابراهیمی» است. از این‌‌رو، این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی و با هدف تبیین چشم‌‌انداز ابعاد نجات در رویکرد منجی‌‌‌گرایی، درصدد تبیین ویژگی‌‌های منجی و علائم ظهور آن و چرخه نجات در ادیان غیر ابراهیمی است. براساس بررسی‌‌های انجام شده، چشم‌‌انداز منجی در ادیان غیر ابراهیمی دارای ویژگی‌‌های منحصر به فردی است که هر یک از ادیان دارای علائمی در سه سطح قبل، حین و بعد از ظهور می‌باشد. در چرخه ظهور نیز هر یک از ادیان دارای رویکردهای مختلف و متمایزی است که این رویکردها در قالب دو رویکرد «خطی» و «دوری» قابل طرح و بررسی هستند.