تحلیلی بر نگرش خیر کثیر در بسترسازی جامعه مهدوی

«جامعه آرمانی» از دیرباز در فرهنگ ها و ادیان مختلف مورد گفت‌وگو بوده است. تحقق جامعه آرمانی، نیازمند مقدماتی است که مهم ترین آن‌ها، تغییر نگرش افراد جامعه است؛ زیرا نوع نگرش افراد، بر رفتار آن‌ها موثر بوده و عملکرد و رفتار آحاد جامعه است که اجتماع را می سازد. براساس فرهنگ قرآنی، نگرش افراد در قالب دو نگرش «تکاثری» و «کوثری» قابل بررسی است. مستکبران و دنیا طلبان، به دنیا نگرش تکاثری دارند و تمام اعتباریات را فقط از آن خود دانسته و برای تحقق کثرت طلبی شان، دائم به دنبال افزایش سلطه بر دیگران هستند. در مقابل آنها، افراد در نگرش کوثری، اصالت را به زندگی اخروی می دهند. این نگرش، سبب می شود افراد علاوه بر اصلاح خود، به دنبال گسترش فرهنگ دینی باشند. در فرهنگ اسلام شیعی این رویکرد «انتظار فرج» نامیده می شود که در زمره افضل اعمال است؛ زیرا این رویکرد دارای این ظرفیت و قابلیت است که با ایجاد فضای نگرش مثبت و آرمان گرا، گرایش افراد و جامعه را به سمت تحقق جامعه مهدوی رهبری کند. این پژوهش که از نوع کتابخانه ای است، با دو روش نقلی وحیانی و عقلی تحلیلی است. در این مجال، به مهم ترین محورهای ضروری این تغییر نگرش پرداخته شده است.