بازکاوی وامداری غرب به اسلام در علم نجوم

امروزه غرب خود را پرچمدار علم و پژوهش می داند. درحالی که بجز چهار قرن اخیر، که شاهد موفقیت های علمی در غرب هستیم، پیش از این، بالغ بر هزار سال قلمرو وسیع تمدن اسلامی، مرکز تفکر و دانش و بسیاری از شهرها، قطب علمی و آموزشی جهان و ظهور نخبگان و اندیشمندان مسلمان بوده است. این پژوهش با رویکرد تحلیلی و توصیفی ـ تبیینی بر آن است تا نقش مسلمانان را در کشف اسرار آفرینش در علم نجوم، و چگونگی انتقال آن به اروپاییان بررسی نماید. یافته های پژوهش حاکی از آن است که منجمان مسلمان با الهام از آموزه های دینی، اقدام به بنای رصدخانه هایی با تجهیزات کامل نجومی، طی قرون 3ـ10ق در بغداد، دمشق، مراغه، سمرقند و استانبول نمودند. منجمان مسلمان به نظریات نوینی، بر خلاف نجوم بطلمیوسی دست یافتند و آنچه در قرون 16 و 17 توسط کوپرنیک، گالیله و کپلر مانند قانون اینرسی، بیضویت مدارها، جاذبه عمومی مطرح گردید، قرن ها قبل توسط منجمان مسلمان ارایه شده بود که به نوعی سرقت علمی از سوی غرب به شمار می رود.