بازشناسی رابطه دین و اخلاق

این بحث به تبیین ارتباط دین و اخلاق می پردازد. اخلاق، بخشی از دین است و از این منظر، اخلاق دینی است. منظور از «دین»، گاهی محتوای کتاب و سنت است که شامل عقاید، اخلاق و دستورالعمل های عملی است. در این نگاه، منظور از اخلاق دینی، گزاره های اخلاقی در متن دین است. منظور از «اخلاق»، نیز صفات و رفتار خوب و بد است که یکی از راه های بازشناخت آن، دلایل دین در کتاب و سنت است. در این نگاه، اخلاق دینی، اخلاقی است که برای آن دلایل تعبدی و دینی وجود دارد. اما در علم اخلاق رایج، اخلاق افزون بر صفات و ملکات، شامل رفتار نیز می شود و افزون بر صفات خوب و بد، هر کار اختیاری خوب و بد ارزش اخلاقی به شمار می آید که علاوه بر ادله تعبدی، می توان بر آنها برهان اقامه کرد؛ زیرا هر انسان به طور فطری خواهان کمال خویش است. ازاین رو، کمال جویی و حقیقت جویی و کوشش برای کسب علم و آگاهی، امری فطری و ضرورتی وجودی است؛ زیرا همه خواهان کمال و سعادت هستند. بنابراین، اکثر گزاره ها و ارزش های اخلاقی را با دلایل عقلی و تعبدی می توان شناخت و از پشتوانه عقلی نیز برخوردارند.