ادراک حسی در دیدگاه افلاطون

ادراک حسی که از اساسی ترین و چالش برانگیزترین مسایل فلسفه و معرفت شناسی است، جایگاه نوینی در اندیشه افلاطونِ ایده آلیست و عقل گرا می یابد. در معرفت شناسی افلاطون، معرفتِ حقیقی خطاناپذیر بوده و به حوزه مُثُل یا هست ها که لایتغیرند تعلق می گیرد. درحالی که ادراک حسی نه تنها خطاپذیر است، بلکه به جهان محسوس متغیر تعلق دارد و ازاین رو، نمی تواند معرفت حقیقی باشد. در این نوشتار برآنیم تا امکان و نقش آفرینی ادراک حسی در اندیشه افلاطون را بررسی کنیم و این کار مستلزم نگاهی تحلیلی به معرفت شناسی و هستی شناسی افلاطون می باشد. حاصل مقاله آنکه ادراک حسی به دلیل بهره مندی جهان محسوس از عالم مُثل و قرار گرفتن میان وجود و عدم، همچنین ذی نفس بودن و اندام های حسی صرف نبودنِ انسان به عنوان فاعل شناسا و یادآوری بودنِ علم، نه تنها ممکن است، بلکه مقدمه ای برای معرفت حقیقی است.