زهد و وارستگی دوستان خدا و بی اعتنایی آنان به دنیا (2)

امام سجاد علیه السلام در این فراز از دعای خود، از دنیا شکوه می کند که ما را گرفتار حیله و مکر خود ساخته است. ازآنجاکه نعمت های دنیوی نظیر خوردنی ها، پوشیدنی ها و صرف وقت برای این امور، ما را از دستیابی به سرمایه های ماندگار اخروی بازمی دارد، خسارت بار و فریبنده هستند. کسانی که برای دنیا اصالت قایل هستند و دنیا را برای خود دنیا و لذت های آن می جویند، این نوع نگرش نامطلوب و خسارت بار است؛ زیرا ما را از سرمایه های عظیم و جاودان اخروی بازمی دارد. سرانجام اینکه علی رغم فریبندگی دنیا، آدمی با اعمال اختیاری و با اراده کامل خویش، در همین دنیا سعادت اخروی را برای خویش رقم می زند. این در صورتی است که نگاه به دنیا اصیل و برای خود دنیا نباشد، بلکه مقدمه ای برای کمال و عبودیت و بندگی خدا باشد.