فیلیپافوت و نسبت خوبی اخلاقی با خوبی طبیعی

پیشینه اخلاق مبتنی بر فضیلت به افلاطون و ارسطو برمی گردد. فیلیپافوت مانند آنسکومب، مک اینتایر، و مرداک در احیای فلسفه اخلاق فضیلت محور، در دوران معاصر، تلاش نموده است. فوت درصدد است تا مبنایی واقعی برای فضیلت و اخلاق مبتنی بر فضیلت اثبات نماید؛ امری که چالش نظریات واقع گرایی در فلسفه اخلاق معاصر است. وی، خوب را بخشی از واقعیت می داند و بر معنای عرفی خوب تاکید دارد. به نظر او، خوبی، خصلت ویژه یا کارکرد خاص یک موجود زنده است. مهم ترین مسیله این پژوهش این است که وی تا چه میزان در انجام این امر و رفع چالش ناواقع گرایی موفق است. این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، به بررسی اخلاق فضیلت فیلیپافوت و معرفی نظریه هنجارسازی طبیعی او می پردازد. حاصل این پردازش این است که هرچند فیلیپافوت به همراه دیگر طرف داران در جلب توجه به رویکرد فضیلت محور در اخلاق موفق بوده، اما او همچنان باید به نقدهایی در این زمینه پاسخ دهد.