ترابط لطف و فیض با تکلیف از دیدگاه امامیه و کاتولیک

رابطه لطف و فیض با تکلیف، از مباحث قابل تامل در دو مذهب امامیه و مسیحیت کاتولیک است. هرچند دو اصل «لطف» در امامیه، و «فیض» در مسیحیت کاتولیک، در جهت دستیابی انسان ها به سعادت و رستگاری مطرح شده اند، اما در ارتباط با تکلیف، نتایج یکسانی نداشته و راه متفاوتی را طی کردند. مقاله حاضر به روش تطبیقی و با رویکرد اسنادی، درصدد است نشان دهد در کلام امامیه، عمل به تکلیف و شریعت، تحقق بخش موضوع قاعده لطف است، اما در الهیات کاتولیک، محوریت با اصلِ فیض است، و عمل به شریعت، بسیار کم رنگ است. در واقع، اصل ثابت موردنظر در قاعده لطف، مسیله تکلیف است و تحقق لطف الهی برای هدایت و راهنمایی به تکلیف است، اما رکن ثابتِ موردنظر در آموزه فیض، خود فیض مسیح است که ظهور آن، الغای تکلیف و شریعت انبیا را به همراه داشت. اعمال، احکام اخلاقی و آیین های صادرشده از سوی مسیح و کلیسای کاتولیک در واقع برای کسب فیض الهی مقرر شده اند.