شکوفایی اندیشه‏های سی رایت میلز در پارادایم نوین جامعه‏شناسی

جامعه‏شناسی معاصر، تا چه حد پاسخگوی نیازهای جامعه بشری در عصر حاضر به‏منظور تبیین پدیده‏ها و پیش‏بینی معضلات فراروی آن بوده است؟ پاسخ‏های متفکران به این پرسش و تلاش‏هایی که در این زمینه صورت پذیرفته است به اذعان اغلب اندیشمندان حوزه علوم اجتماعی و انسانی، منتج به نتایج قابل دفاعی نشده است. طرح موضوعاتی نظیر زنده نبودن این رشته، برای توجیه شکست‏های این علم در دستیابی به اهداف آن ارزیابی می‏شود. امروزه بیش از هر زمان دیگر ضرورت بازنگری در علوم اجتماعی با هدف رفع نابسندگی‏ها، خواه در حوزه نظری و خواه در حوزه کاربردی، مورد اتفاق قاطبه دلسوزان این عرصه است. مقاله حاضر می‏کوشد با استفاده از روش اسنادی، ضمن بررسی آثار میلز و برخی مدارک دیگر که به افکار او پرداخته است، به پرسش مطرح‏شده در سطر اول پاسخ دهد. ازاین‏رو، ضمن بازخوانی موضوعی افکار و آرا این جامعه‏شناس سیاسی، انتقادها و تحلیل‏های او از شرایط اجتماعی حاکم در زمان حیاتش مورد تامل قرار گرفته و برخی راه‏حل‏هایی نیز که حسب مورد بدان‏ها اشاره کرده است، بیان می‏شود. در جمع‏بندی نتایج بررسی ریوس اندیشه‏های وی، شکوفایی این افکار و هر نوع تفکر مستقل و تحدیدناپذیر دیگر در چارچوب‏های مسلط جامعه‏شناسی معاصر را، مستلزم پایه‏ریزی یک پارادایم نوین جامعه‏شناختی که با تجدیدنظر اساسی در مبانی نحله‏های موجود این رشته و بهره‏برداری از دیدگاه‏های اجتماعی بوم‏محور ـ در عین عدم نفی دستاوردهای کنونی ـ قابل تدوین است، خواهیم یافت.