عدالت در ساحت فقه حکومتی

این مقاله درصدد است با استفاده از روش مطالعه کتابخانه‏ای و تحلیلی، به تبیین مناسبات فقه و عدالت در پارادایم‏های مختلف فقهی بپردازد. توجه به عدالت در دوره های مختلف فقهی، متفاوت است. در فقه سنتی عدالت غالبا به‏مثابه صفت فرد مورد توجه است، اما در فقه حکومتی، عدالت به‏مثابه معیار و ملاکی برای سنجش صحت و سقم کلیه احکام مورد استفاده می‏باشد. فقه حکومتی با رویکرد عدالت، تولید و پس از اجرایی‏شدن، زمینه بسط عدالت در جامعه را فراهم می‏آورد. انقلاب اسلامی نیز که با محوریت فقه شیعی، ایجاد و استقرار یافته و هم‏اینک در مرحله توسعه به سر می‏برد، در هر کدام از این مراحل سه‏گانه، با استفاده از نرم‏افزار اختصاصی آن، به ترتیب عدالت در مقیاس اقلّی، متوسط و اکثری را مورد اهتمام خود قرار داده است. در مرحله توسعه، انقلاب اسلامی برای بسط عدالت اکثری، نیازمند فقه حکومتی می‏باشد