خشم در نگاه اسلام و روان‏شناسی کظم غیظ؛ سرکوب خشم یا مدیریت آن؟

بازشناسی، تنظیم، کنترل و مقابله با هیجان‏ها از دیرباز در روان‏شناسی مورد بحث بوده است. اسلام نیز برای کنترل صحیح خشم، صفت «کظم غیظ» را به کار برده و افراد را به فرو خوردن و مدیریت آن دعوت نموده است. این مقاله با رویکرد تحلیلی ـ توصیفی و با هدف بررسی تطبیقی دیدگاه روان‏شناسی و اسلام به بررسی مفهوم‏شناختی، مولفه‏ها و راه‏های مقابله با خشم و مقایسه کظم غیظ با روش‏های مواجهه و کنترل خشم در روان‏شناسی می‏پردازد و با تامل در منابع روان‏شناختی و دینی، به این نتیجه رسید افرادی که کاظم غیظ هستند، از سرکوب هیجان خشم استفاده نمی‏کنند، بلکه با برخورداری از هوش هیجانی بالا به تنظیم و کنترل هشیارانه خشم خود می‏پردازند. کظم غیظ بهترین حالت کنترل هیجان است که سلامت جسمانی و روانی فرد را تضمین کرده و از بسیاری عواقب خطرناک خشم جلوگیری می‏کند. درصورتی‏که سرکوب خشم آثار منفی روان‏شناختی و فیزیولوژیکی فراوانی در پی دارد و فرد را مستعد ابتلا به اختلالات جسمانی و روانی گوناگون می‏سازد.