کارکرد فلسفه اسلامی در مقام تامین مبادی تصدیقیِ وجودشناختی و معرفت‏شناختی علم کلام

برخی از مخالفان فلسفه اسلامی، فلسفه را دانشی آسیب‏زا و مخرب معرفی کرده، آن را عاری از هرگونه کارکرد مثبت و فاقد هر نوع فواید علمی و معرفتی پنداشته‏اند. ازاین‏رو، سایر علوم اسلامی را از فلسفه بی‏نیاز و مستغنی قلمداد کرده، و تاثیر و کمک‏رسانی فلسفه به این علوم را از اساس «مورد انکار» قرار داده‏اند. این مقاله بر این باور است که فلسفه اسلامی، دانشی است بسیار «کارآمد» و «اثربخش» که واجد کارکردهای متعددی در حوزه‏های گوناگون معرفتی می‏باشد. یکی از این کاربردها عبارت است از: تامین مبادی تصدیقیِ وجودشناختی و معرفت‏شناختی دانش کلام. متکلمان با وام گرفتن «اصل امتناع تسلسل» از فلسفه، به‏منزله مبدا تصدیقیِ هستی‏شناختی؛ و همچنین اخذ «اصل امکان وصول به شناخت یقینیِ مطابق با واقع»، به‏مثابه مبدا تصدیقی معرفت‏شناختیِ علم کلام، حاجتمندی کلام به فلسفه را آشکار نموده و کارکرد مثبت و «فایده‏آفرینی فلسفه» را در گستره این دانش، احراز و تثبیت کرده‏اند. این تحقیق از روش توصیفی ـ تحلیلی سود برده است.