رسانه ملی و سبک زندگی

سبک زندگی، از جمله مفاهیم رایج در علوم اجتماعی است که در مقام معرفی برخی از واقعیت‏های فرهنگی جامعه به‏کار می‏رود. تلقی «سبک» به‏عنوان شیوه، الگو، آیین، راه و رسم، نظم، قاعده و به‏تعبیر برخی داستان زندگی در فرایندهای جاری و پویش‏های مکرر و تجدیدشونده، با فضای فرهنگی و اندیشه‏ای جامعه ما تناسب بیشتری دارد. سبک در مقام تحقق امری ترجیحی، تعینی، تجربی، تراکمی، نهادینه، تاریخی و میان‏نسلی است. در مقام استقرار و برای نسل‏هایی که بدان ارجاع می‏دهند، ماهیت قاعده‏ای، هنجاری، توصیه‏ای و مناسکی دارد. در سطح فردی و روان‏شناختی، گاه از آن به منش، تیپ روانی و شخصیتی و عادت‏واره تعبیر می‏شود. در هر جامعه، معمولاً تنوعی از سبک‏ها و خرده‏سبک‏ها به اعتبارات مختلف رواج دارد. برخی سبک‏ها به دلیل عمومیت و ارجاع جمعی، کلان الگو شمرده می‏شوند. مفهوم سبک به لحاظ گسترده معنا، تقریبا همه عناصر و مولفه‏های عینی و نمادین را دربر می‏گیرد، اگرچه غالبا به جلوه‏های رفتاری و نمودهای عینی تقلیل یافته و تعریف می‏شود. امروزه رسانه‏های جمعی، یکی از مجاری مهم و در مواردی بی‏بدیل، در فرایند انتقال، تثبیت، تغییر، توجیه و حتی تولید سبک‏های زندگی شمرده می‏شوند و این گفت‏وگو به این موضوع می‏پردازد.