حیات طیبه حیاتی اخلاقی در راستای مظهریت صفات الهی

از دیدگاه قرآن کریم حیات حقیقی از آنِ خداوند است و همه موجودات بهره‏ای از آن را دارا می‏باشند. جهان خلقت مظهر رحمت رحمانی پروردگار است و مسیری است که از طریق آن هر موجودی به کمال خویش دست می‏یابد. انسان نیز به‏واسطه همین رحمت، به کمال خویش، که همان رسیدن به مقام خلیفه‏اللهی و مظهریت صفات الهی است، می‏رسد. حیاتی که خداوند در این زمینه به انسان معرفی می‏کند، حیات طیبه است که مظهری از حیات حقیقی خداوند است؛ حیاتی که عاری از هر نوع خباثت و آلودگی است، از ایمان و عمل صالح شروع شده تا در مراتب کمال، انسان را مقرّب درگاه پروردگار خویش کند. آنچه این مقاله بدان اهتمام می‏ورزد، آن است که با روش توصیفی ـ تحلیلی، با بهره‏گیری از آیات قرآن کریم و با مراجعه به منابع کتب دینی، بخصوص تفاسیر مربوط، چگونگی مظهریت صفات الهی را در حیات طیبه تبیین نموده و ارتباط نظام‏مند آن را با صفات مثبتی نظیر: ایمان، عمل صالح و ولایت، و صفات منفی نظیر: حذف خدامحوری، غفلت از آخرت و مرگ و پیروی از هوای نفس روشن نماید.