عدالت اجتماعی در نهج‏البلاغه زمینه‏ها، موانع و دستاوردها

عدالت اجتماعی به معنی «بهره‏مندی همه افراد از امکانات موجود در یک جامعه به تناسب ظرفیت‏ها» آرزوی تمام رهبران، اندیشوران و آزادگان جهان از گذشته تا حال بوده است. برای تحقق عملی این آرزوی شیرین، چاره‏ای جز شناسایی مقدمات و مسایل ضروری آن نیست. مقاله حاضر، چگونگی بهره‏مندی همه مردم از امکانات عمومی را در قالب بیان «زمینه‏ها»، «موانع» و «دستاوردهای» عدالت اجتماعی با نگاه محوری به نهج‏البلاغه دنبال می‏کند. استخراج بهترین طرح‏ها و راهبردی‏ترین اندیشه‏ها در خصوص چگونگی عملیاتی‏کردن عدالت اجتماعی از موثق‏ترین متون دینی شیعی، یعنی نهج‏البلاغه، مهم‏ترین هدف این نوشته است. پژوهش حاضر مبتنی بر تحقیقات کتابخانه‏ای با نگاه متمرکز به کتاب شریف نهج‏البلاغه و شروح و کتب معتبر مرتبط با آن است که در حقیقت جنبه توصیفی ـ تحلیلی دارد. با این‏همه به سبب ماهیت گزارشی بحث، جهت توصیفی آن بر جنبه تحلیلی غلبه دارد. ظرفیت بسیار بالای نهج‏البلاغه در بیان حساس‏ترین مسایل و نشان دادن بخشی از حرکت‏های مدیریتی عدالت‏محور حضرت علی علیه‏السلام در دوران حکومت، محورهای عمده این تحقیق به شمار می‏آید.