تحلیل مفهوم دموکراسی غربی و مردم‏سالاری دینی

مردم‏سالاری یکی از مهم‏ترین بحث‏های فلسفه سیاسی بوده و برداشت‏های متعددی از آن صورت گرفته است. بر اساس تحلیل فهم تاریخی از واژه دموکراسی و تبیین عناصر اصلی آن، می‏توان چنین تعریفی از آن ارایه داد: حکومتی است که در آن مشارکت مردم در مسایل سیاسی، و آزادی و تساوی همه در برابر قانون و رضایت مردم نسبت به نظام سیاسی حاکم به رسمیت شناخته شده است. با بررسی آموزه‏های اسلامی، به این نتیجه می‏رسیم که تحقق عناصر موجود در مفهوم مردم‏سالاری مورد اهتمام اسلام نیز بوده است. همین نکته، زمینه مناسبی را برای ارایه الگویی جدید از مردم‏سالاری، پیش روی ما قرار می‏دهد؛ زیرا در طول تاریخ دموکراسی ناب و خالص وجود نداشته است، بلکه تمام دموکراسی‏ها در چارچوب باورهای مختلفی محدودیت‏هایی را پذیرفته‏اند. بر این اساس، راه‏کارها و سازوکارهای تحقق آن تعریف شده است. بنابراین، می‏توان دموکراسی ناب را بر اساس آموزه‏های اسلامی، که مورد اعتقاد و باور مسلمانان است، تحدید کرده و سازوکارهای تحقق آن را مشخص نمود. به این ترتیب، الگوی جدیدی از مردم‏سالاری را تحت عنوان مردم‏سالاری دینی ارایه داد. این مقاله با رویکرد نظری به این موضوع می‏پردازد. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی می‏باشد.