مبانی نظری تنبیه از دیدگاه علم روان‏شناسی و اسلام

یکی از ابزارهای اصلاح و تربیت، که در میان صاحب‏نظران تعلیم و تربیت مورد اختلاف و مناقشه قرار گرفته، اعمال انواع تنبیه، به ویژه تنبیه بدنی در عرصه تعلیم و تربیت است. عده‏ای از روان‏شناسان با اعمال تنبیه به شدت مخالفت کرده‏اند و آن را در جهت حذف رفتارهای ناهنجار نه تنها غیرمفید، بلکه مضر می‏دانند و والدین و مربیان را از اعمال آن نهی می‏کنند. در مقابل، برخی دیگر، از دیدگاه تعلیم و تربیت و اسلام، این تفکر را نمی‏پذیرند و با آن مخالفند. این دسته معتقدند تنبیه بدنی نه تنها مضر نیست، بلکه می‏تواند موجب حذف رفتار ناپسند از خزانه رفتاری کودک شود و تاثیر پایداری در وجود او ایجاد کند. در منابع اسلامی انواع تنبیه، به عنوان یک ابزار بازدارنده در عرصه تعلیم و تربیت مورد پذیرش قرار گرفته است. در آیات قرآن کریم و روایات معصومان علیهم‏السلام، تنبیه علاوه بر مجازات حدود و تعزیرات، به عنوان یک روش تادیب و اصلاح رفتار پذیرفته شده است.