بررسی مبانی شناخت‏شناسی ژان پیاژه و نقد آن

درک عمیق نظریات در علوم انسانی، مستلزم شناخت مبانی فکری و اندیشه‏های نظریه‏پردازان این عرصه است. پژوهش حاضر بر آن است که با شیوه‏ای توصیفی ـ تحلیلی، مبانی شناخت‏شناسی ژان پیاژه را مورد نقد و بررسی قرار دهد. پیاژه اساسا یک فیلسوف زیست‏شناس است که برای کشف ماهیت شکل‏گیری شناخت در انسان، از شیوه شناخت‏شناسی تکوینی استفاده کرده و نتایج تحقیقات او منجر به نظریه رشدشناختی گردید. این پژوهش پس از بررسی آرا و نظرات وی، نتایج ذیل را حاصل نموده است: پیاژه بدون در نظر گرفتن تفاوت ماهوی مسایل عقلی و تجربی، با شیوه تجربی، اقدام به کشف شیوه‏های شکل‏گیری و ماهیت دانش در انسان نموده است. او تحت تاثیر زیست‏شناسی، با کاهش جایگاه انسان در حد یک ارگانیزم پیشرفته، والاترین هدف انسان را حیات اجتماعی مناسب در نظر گرفته است. وی با تعریف سازوکار شکل‏گیری تجربی دانش در انسان به انکار علم حضوری رسیده است. همچنین شیوه شکل‏گیری دانش در نظریه او منجر به مادی بودن علم می‏گردد.