طبیعت‏شناسی مبانی و لوازم تربیتی آن در قرآن کریم و نهج‏البلاغه

«طبیعت» در فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، از اساسی‏ترین منابع شناخت محسوب می‏شود که می‏توان به وسیله ابزار شناخت همچون حواس، عقل و قلب، عالی‏ترین مراتب شناخت یا معرفت را به دست آورد. بر این اساس، «طبیعت‏شناسی» یکی از مهم‏ترین مباحث، در کنار مباحثی همچون خداشناسی، انسان‏شناسی، دنیاشناسی و مرگ‏شناسی است که می‏توان از آن در موضوعات تربیتی بهره فراوان برد. هدف این مقاله استخراج و تبیین برخی از مهم‏ترین ویژگی‏های «طبیعت» از متن قرآن کریم و نهج‏البلاغه، به عنوان «مبانی تعلیم و تربیت» است. بدین منظور از روش توصیفی ـ تحلیلی در قالب پژوهشی نظری با مبانی کتابخانه‏ای استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که می‏توان ویژگی‏هایی نظیر نظام بودن طبیعت، هدفدار، برنامه‏ریزی شده و منظم بودن طبیعت، زیبا بودن و آیت‏الهی بودن طبیعت، را به عنوان مبانی تعلیم و تربیت از قرآن و نهج‏البلاغه استخراج نمود.