ابن‏عربی و بررسی دو شبهه درباره او: خاتم‏الاولیا بودن خود و نقل مشاهده رجبیون

از میان صاحب‏نظران عرفان نظری در دین برحق اسلام، نام ابن‏عربی بسیار برجسته است؛ زیرا بنابه برخی گفته‏ها، وی آورنده عرفان نظری به عرصه سیر و سلوک بوده و از این‏رو، نقطه عطف عرفان اسلامی و مورد توجه همگان، اعم از مخالف یا موافق این مشرب فکری است. در آثار او، همچون هر متفکر برجسته‏ای دقت‏های بسیار شده و برخی از آنها متون درسی قرار گرفته است. در این میان، برخی عبارات در نوشتارهای منسوب به او دارای ابهاماتی است؛ عباراتی که گاه حمل بر توهین و موجب تکفیر او می‏شود و گاه از او نفی شده یا حمل بر صحّت می‏شود. این نبشتار سعی دارد دو عبارت مبهم و منسوب به او را مطرح و در جست‏وجوی پاسخی از جانب صاحب‏نظران و محققان این عرصه بدان باشد. در این تحقیق، از روش عقلی، نقلی و انتقادی استفاده شده و از منابع کتابخانه‏ای بهره گرفته شده است. دلایل موافقان قوی‏تر دیده شده و به وجود دسّ و تحریف در متون منسوب به ابن‏عربی اذعان یافته و به این اعتقاد رسیده است که اصطلاح «خاتم‏الاولیا » بودن بر یک معنای اصطلاحی در حوزه عرفان نظری دلالت دارد و از آن قصد بدعت و یا کفر نشده است.