قصه‏های قرآنی و رویکردهای زبان دینی در تحلیل آنها(با تاکید بر قصه خلقت حضرت آدم علیه‏السلام)

سازوکار گفتاری قرآن و دلالت‏های زبانی آن همواره از بحث‏های پرجاذبه و چالش‏برانگیز در میان مفسّران از یک‏سو، و متکلمان و سایر دین‏پژوهان از سوی دیگر بوده است. این بحث واجد مباحث مهمی است؛ از جمله اینکه آیا جملات و گزاره‏های قرآن همه ناظر به حقیقت است؟ اگر برخی تعابیر قرآنی مجازگونه، نمادین و تمثیلی است، آیا این مجازها تحویل‏پذیر به واقع و حقیقت است، یا خیر؟ در پاسخ به این پرسش‏ها، به‏ویژه در حوزه داستان‏های قرآنی، دو رویکرد عمده وجود دارد: دسته اول دیدگاه‏های غیرواقع‏گراست که تفاسیر و برداشت‏هایی را از قصه‏های قرآنی ارایه می‏نماید مبنی بر اینکه این داستان‏ها را از محتوای واقعی، که مدلول ظاهری الفاظ و کلمات آنهاست، تهی می‏نماید. دسته دوم شامل آرایی است که مضامین داستان‏های قرآن را حاکی از حوادث و رویدادهای رخ داده می‏داند.در این نوشتار با روش تحلیلی ـ توصیفی، در ذیلِ دسته اول، پنج دیدگاه و در ذیل دسته دوم، دو دیدگاه بررسی و نقد شده است.