تبیین اجمالی نظریه طراحی هوشمند ناظر به نظریه تکامل داروینی

نظریۀ طراحی هوشمند به‌ عنوان نظریه‌ای علمی که منتقد نگاه‌های داروینی به مسئلۀ چگونگی پیدایش موجودات زنده است، از سوی افرادی همچون استیون مَیر، ویلیام دِمبسکی و مایکل بِهی در اواخر قرن بیستم مطرح شد. این جریان، که هم روش مطالعه و سبک بیانِ ادعا و هم نحوۀ استدلال‌آوری‌اش، همان روش رایج علمی است، توانسته در قرن حاضر طرفداران قابل‌توجهی در سرتاسر عالم بیابد. براساس مدعای طرفداران این نظریه، وقتی به ابعاد مختلف طبیعت نگاه می‌کنیم، می‌یابیم که پیچیدگی‌های تقلیل‌ناپذیر یا تعیین‌شده‌ در ساختار زیستی جانداران وجود دارد؛ پیچیدگی‌هایی که بدون در نظر گرفتن مولفه‌های «هدف»، «طراحی»، «عامل شخصی هوشمند» و... نمی‌توان با روش صحیح علمی آنها را توضیح داد. هدف از این پژوهش، آشنایی مخاطبان به‌ویژه مخاطبان رشته‌های الهیاتی با این دیدگاه علمی ضد نظر تکامل داروینی است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با استفاده از روشی توصیفی، ابتدا به‌طور مختصر دیدگاه داروین را ارائه می‌کند؛ سپس نظریۀ طراحی هوشمند و مولفه‌های مهم این دیدگاه دربارۀ منشا پیدایش موجودات زنده را، براساس گفته‌ها و استدلال‌های دانشمندان مطرح آن تبیین می‌کند؛ در پایان نیز میزان سازگاری این دو دیدگاه بررسی می‌شود.