مدیریت غرائز حیوانی انسان در راستای تامین کمال حقیقی از منظر قرآن با تاکید بر اندیشۀ علامه مصباح یزدی

غرائز، پاره‌ای از امیال و گرایش‌های درونی مشترک میان انسان و حیوان است که در ذات آنها به‌منظور بقاء و استمرار وجودشان نهاده شده است که معمولاً با یکی از اندام‌های جسمی ارضاء می‌شوند. با توجه به حکیمانه و هدف‌مند بودن نظام هستی، انسان دارای کمال حقیقی بوده و طبعاً غرائز او نیز باید در راستای تامین کمال حقیقی، مدیریت شوند. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با هدف مدیریت صحیح غرائز حیوانی انسان در راستای کمال حقیقی از منظر قرآن، با تاکید بر اندیشۀ علامه مصباح یزدی سامان یافته است. حاصل تحقیق اینکه راه‌کارهای بینشی مدیریت غرائز عبارتند از: 1. ایجاد بینش نسبت به مبدا متعالی و صفاتی مانند علم، مالکیت، رازقیت و غنای مطلق؛ 2. ایجاد بینش نسبت به معاد و بیان هدف‌مندی نظام هستی و غایت‎مندی انسان، تعیین کمال نهایی او، بیان برتری آخرت نسبت به دنیا، نقش ابزاری ‌داشتن دنیا برای آخرت و رابطۀ عینی میان آن دو. راه‌کارهای انگیزشی آن نیز عبارتند از: انذار، تبشیر، امر و نهی و وضع قوانین بازدارنده.