راهکارهای مصونیت از آسیب‌های بی‌حجابی و بی‌عفتی در ادب فارسی

بسیاری از بزرگان ادب فاخر فارسی به‌منظور ترویج سبک زندگی اسلامی، با تکیه بر آموزه‌های دینی، در آثار منظوم و منثور خویش راهکار‌های بسیاری برای مصون ماندن از آسیب‌های بی‌حجابی و بی‌عفتی ارائه کرده‌اند. در مقالۀ حاضر به شیوۀ مطالعات کتابخانه‌ای و رویکرد توصیفی تحلیلی، مصادیق ترویج عفاف و حجاب در برخی از متون نظم و نثر فارسی مورد بررسی قرار خواهد گرفت، و راهکارهایی برای مصونیت از آسیب‌های بی‌حجابی و بی‌عفافی در سطح جامعه، از هفت‌ پیکر نظامی، بوستان سعدی، چهار مقالۀ عروضی سمرقندی، تاریخ بیهقی، دیوان حافظ و حدیقهالحقیقه سنایی آورده خواهد شد. مواردی همچون برجسته‌سازی فرهنگ حجاب و عفاف، تاکید بر خداترسی، استعاذه، توصیه به حزم و هشیاری والدین در حراست خردمندانه از نسل جوان، آگاهی ‌بخشیدن به جوانان، ارزشمند جلوه‌ دادن حُسن خداداد، فطانت بانوان و معرفی «غیرت» به‌عنوان خصیصه‌ای ارزشمند از دستاوردهای پژوهش حاضر هستند. در نهایت بیان خواهد شد که به‌طورکلی مباحث حجاب و عفاف در حوزۀ ادب فارسی از چنان اهمیتی برخوردار هستند که عروضی سمرقندی در چهار مقاله به نقل از ابن‌سینا آورده است که طبیبی حاذق، کنیزکی را به واسطۀ شرم از کشف حجاب، درمان نموده؛ و محمد عوفی در جامع‌الحکایات آورده است که دختری علوی جان بر سر حفظ عفاف خویش نهاده است.