الگوی مفهومی سازه‌ تصور از خدا براساس اسماء الهی در آیات و روایات با نگاه روان‌شناختی

«تصور از خدا» ازجمله موضوعات مهمی است که ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تصور از خدا در هستی‌شناسی اسلامی محور دین‌داری افراد را تشکیل می‌دهد و عامل مهمی در شکل‌گیری و تحول باورهای مذهبی افراد تلقی می‌شود و از اساسی‌ترین جنبه‌های نظام اعتقادی افراد مومن می‌باشد. با توجه به تفاوت دیدگاه اسلام و روان‌شناسی از سازه‌ تصور از خدا، بررسی آن براساس دیدگاه اسلام، ابعاد دیگری از سازه‌ تصور از خدا را آشکار خواهد کرد. به این منظور، هدف پژوهش حاضر، بررسی سازه‌ تصور از خدا براساس اسماء الهی در آیات و روایات است. اسم‌های الهی در قرآن کریم و روایت مشهور پیامبر اکرم ص جمع‌آوری گردید و با توجه به روش تحلیل محتوا و نظریه حوزه‌های معناشناسی از قبیل هم‌معنایی، چندمعنایی، حوزه واژگانی، شمول‌معنایی و تحلیل مولفه‌ای مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. در نتیجه مشخص گردید سازه‌ تصور از خدا براساس اسماء الهی، دارای دو بعد ذات و فعل می‌باشد؛ بعد ذات شامل سه محور ذاتیه، جلالیه و تقدیسیه است و بعد فعل شامل دو محور خلق و ربوبیت می‌باشد. محور خلق، شامل چهار مقوله‌ عالمیت، خالقیت، مالکیت و قادریت است و محور ربوبیت شامل شش مقوله‌ رحمانیت، غافریت، ناصریت، رازقیت، شاکریت و حاسبیت می‌باشد.