نقش ذکر در شکوفایی فطرت الهی انسان از دیدگاه قرآن کریم

همه‌ انسان‌ها دارای فطرت الهی هستند، ولی این فطرت گاه بر اثر موانع مختلفی محجوب می‌ماند؛ ازاین‌رو، نیاز به شکوفایی و فعلیت‌بخشی دارد. در نقطه‌ مقابل موانع فطرت، عواملی باعث شکوفایی فطرت می‌گردند که در این میان، عامل ذکر و یاد الهی از مهم‌ترین آنها به‌شمار می‌رود. هدف پژوهش حاضر این است که با مطالعه و گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای و روش توصیفی تحلیلی با رویکرد تفسیر موضوعی، نقش ذکر در شکوفایی فطرت الهی در انسان را مورد بررسی قرار دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد از دیدگاه قرآن کریم ذکر و یاد الهی در شکوفا شدن فطرت الهی انسان تاثیر ویژه‌ای دارد و به هر اندازه‌ که یاد خدا و توجه به معبود در وجود انسان بیشتر و عمیق‌تر باشد، معرفت شهودی به او بیشتر خواهد شد و فطرت الهی انسان بیدارتر و شکوفاتر می‌شود. این موضوع نمودها و آثار روشنی از قبیل نورانیت دل، بصیرت‌یابی انسان و قرب به خدای متعال، در زندگی اهل ذکر دارد. ذکر برای اینکه در شکوفایی فطرت الهی انسان تاثیر بگذارد، باید شرایطی داشته باشد که مهم‌ترین آنها خالصانه بودن، تداوم داشتن، کثیر و پنهانی بودن است.