تحلیل معناشناختی «رضوان» در قرآن کریم

واژه‌ رضوان از واژه‌های کلیدی در نظام معنایی قرآن کریم است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی و با رویکرد معناشناختی به ‌بررسی ماده «رضوان» و تحلیل حوزه معنایی آن در قرآن می‌پردازد. «رضوان» بر محور همنشینی با «رحمت»، «مغفرت»، «فضل»، «تقوا» و در سطح جانشینی با «فوز»، «فلاح» و «قرب» پیوند معنایی دارد. واژه‌ «حب» همسو با رضوان است؛ چنانچه واژگان متقابل با رضوان «سخط»، «مقت» و «غضب» می‌باشد. تحلیل معنایی رضوان در قرآن نشان می‌دهد این واژه کاملاً جنبه‌ ‌روحانی و معنوی داشته و اختصاص به ‌خداوند متعال دارد. واژه رضوان در جهان‌بینی قرآن کریم نشان‌دهنده‌ بالاترین مرتبه ‌تکاملی است که یک انسان می‌تواند در راستای تحقق هدف آفرینش خود و تشریع الهی به ‌آن دست‌ یابد.