نقش اعتباری بودن مالکیت و امانی بودن اموال انسان در بازتوزیع ثروت از منظر قرآن

توزیع مجدد ثروت به سیاست‌هایی گفته می‌شود که برای کاهش نابرابری درآمدی و فرصت‌های اقتصادی و به ‌منظور پیشبرد «توسعه» پیش‌بینی ‌شده است. این مقاله درصدد است به روش تحلیلی توصیفی نقش اعتباری بودن مالکیت انسان و امانی بودن اموال برای توزیع مجدد ثروت را بررسی نماید. مالکیت رابطه‌ای خاص میان مالک و مِلک است که امکان تصرف مالک در مِلک به سبب آن مهیا می‌شود. هدف از این بررسی نشان دادن ایجاد زمینه برای از میان رفتن فقر در جامعه از طریق ایجاد باور به اعتباری بودن مالکیت انسان و امانی بودن ثروت در دست وی هست. روش ارائه مباحث توصیفی تحلیلی، به شیوه‌ تفسیر موضوعی، با بررسی دلالت آیات است. نتیجه به‌دست‌آمده این است که باور به اعتباری بودن مالکیت انسان و امانت الهی دانستن ثروت، موجب می‌شود ثروتمندان به نیاز افراد کم‌‌درآمد توجه کرده و برای رفع نیازهای معیشتی آنها اقدام کنند که آن را عمل بازتوزیع ثروت می‌نامند.