جلوه‌هایی از رفتار شیعه واقعی

امیرمومنان علی علیه السلام در ادامه خطبة خود دربارة صفات و نشانه‌های پرهیزگاران و شیعیان واقعی نشانه‌های دیگر آنان را این‌گونه معرفی می‌کنند: «لَا یُضِیعُ‏ مَا اسْتَحْفَظَهُ،‏ وَلَا یُنَابِزُ بِالْاَلْقَابِ، لَا یَبْغِی عَلَى اَحَدٍ، وَلَا یَغْلِبُهُ الْحَسَدُ، وَلَا یُضَارُّ بِالْجَارِ، وَلَا یَشْمَتُ بِالْمُصَابِ، مُوَدٍّ لِلْاَمَانَاتِ، عَامِلٌ بِالطَّاعَاتِ، سَرِیعٌ اِلَى الْخَیْرَاتِ، بَطِی‏ءٌ عَنِ الْمُنْکَرَاتِ یَاْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَیَفْعَلُهُ، وَیَنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ وَیَجْتَنِبُه»‏؛ آنچه را باید حفظ کند، ضایع نمی‌سازد و لقب‌های سبک و زشت به دیگران نمی‌دهد و به کسی ستم نمی‌کند و مغلوب حسد نمی‌شود. به همسایة خود زیان نمی‌رساند و مصیبت‌دیده را شماتت و سرزنش نمی‌کند. امانت‌ها را ادا، و به طاعات و تکالیف خود عمل می‌کند و در انجام‌دادن کارهای خیر شتاب و سرعت دارد و در انجام کارهای زشت کندی، و از انجام آنها خودداری می‌کند. امربه‌معروف می‌کند و خود نیز بدان عمل می‌کند و از منکر نهی می‌کند و خود نیز از آن پرهیز می‌کند. این مقال، به شرح و تفسیر این ویژگی‌ها می‌پردازد.