پرهیز از ظلم و خشونت در سیرة سیاسی امیرمومنان علی علیه السلام

در مکتب تشیع امامی، امور دنیایی و سیاسی جامعه در ارتباطی تنگاتنگ با مسائل آخرت تعریف شده‌اند. دین و سیاست تفکیک‌ناپذیر است و رهبران معصوم علیها السلام مهم‌ترین سیاست‌مداران امت معرفی شده‌اند. سیاست در سیرة رهبران معصوم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم از اصولی برخوردار است که آن را با نظامات سیاسی دنیا متمایز کرده است .در این مقاله برآنیم، با روش نقلی و تاریخی و بررسی منابع تاریخ اسلام، اصل «پرهیز از ظلم و خشونت» در سیرة سیاسی امیرمومنان علی علیه السلام را بررسی کنیم . بیانات و نامه‌های حضرت به والیان و استانداران به‌ویژه، نامه حضرت به مالک‌اشتر و روایات تاریخی بیانگر این است که جز در موارد اجرای قانون و عمل به دستورات وحی، کوشش حضرت بر این بود تا در پی اجرای عدالت بوده و از توسل به خشونت و ظلم پرهیز کند. امیرمومنان علیه السلام از به دست آوردن قدرت و حفظ آن را به هر قیمتی، چون خون‌ریزی، عمل بر اساس سوء‌ظن و به‌کارگیری قهر و شمشیر برای وادار کردن جامعه به اطاعت، گریزان بود.