آسیب‌شناسی تربیت دینی در حیطه خانوادگی از منظر نهج‌البلاغه

تربیت دینی، تربیتی است بر اساس مفاهیم و معیارهای دین مبین اسلام، که اگر انسان در سایه‌سار آن، راه رشد و تربیت صحیح را بپیماید، به بالاترین درجه‌ فضایل و کمالات انسانی خواهد رسید. اما گاهی این مقوله، به لحاظ عدم رویکرد صحیح و عدم توجه عمیق به آن، دچار آسیب گردیده و آسیب‌شناسی آن‌، با کشف‌ و ‌تحلیل انحرافات ‌فکری‌ و رفتاری متولیانِ تربیت، ضروری به نظر می‌رسد. در این زمینه نظرات‌ تربیتی امیرمومنان علی علیه السلام در جهت شناسایی و رفع آفات موجود در روند تربیت دینی فرزندان راهگشاست. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی، با استفاده از نهج‌البلاغه و کتب مرتبط در حوزه‌ پژوهشی آن، تربیت دینی را در حیطه خانوادگی، آسیب‌شناسی کرده است. نتایج پژوهش نشان داد، امیرمومنان علیه السلام در حیطه‌ خانوادگی، بی‌توجهی به نقش الگویی والدین و سن متربی، تربیت مبتنی بر اجبار، تعجیل در تربیت، و سهل‌انگاری خانواده‌ها در تربیت دینی، را مضر و آسیب‌زا می‌دانند. براین‌اساس، سهل‌گیری، الگوپردازی و مخاطب‌شناسی نیز، راه‌کارهای ارائه‌شده‌ آن حضرت در جهت آسیب‌زدایی از تربیت دینی می‌باشند.