سیر تاریخ‌نگاری شیعه در پنج قرن نخست براساس دو فهرست شیخ طوسی و نجاشی

علم تاریخ در میان شیعیان از چه اهمیتی برخوردار بوده است؟ چه موضوعات تاریخی توجه آنان را در ادوار نخست برانگیخته است؟ سیر هرگونه تالیفی در بستر زمان و نقش حوزه‌های حدیثی در شکل‌گیری آن به چه صورت بوده است؟ این پرسش‌ها مسائل این پژوهش به‌شمار می‌آید تا در پرتو آن، تاریخچة علم تاریخ در میان شیعیان و نظرگاه آنان به این علم روشن گردد. یافته‌های این پژوهش گویای آن است که برای مولفان و مورخان شیعی، غالباً تاریخ تشیع (یعنی: زندگانی ائمة اطهار علیها السلام) بر تاریخ جهان اسلام اولویت داشته است. بدین‌روی، وقایعی که رابطة تنگاتنگی با تاریخ تشیع داشته مطمح‌نظر عالمان شیعه برای تالیف اثر بوده است. سیر تاریخی تالیف آثار نشانگر آن است که شکل‌گیری هریک از موضوعات تاریخی در بستر زمان، روند یکسانی نداشته و با اقبال و ادبار از سوی عالمان مواجه بوده است. همچنین حوزه‌های حدیثی شیعه در شکل‌گیری این آثار نقش‌های متفاوتی با یکدیگر داشته‌اند و در مجموع، تاریخ‌نگاری شیعه در پنج سدة نخست، مرهون تلاش‌های عالمان مراکز علمی حوزة عراق، به‌ویژه مکتب کوفه، بوده است.